O τένοντας είναι ινώδης ιστός που ενώνει τους μύες με τα οστά και σε αρκετές περιπτώσεις περιβάλλεται από ένα “σακούλι”, το έλυτρο. Λέγοντας τενοντίτιδα (tendonitis) εννοούμε την πάθηση του τένοντα είτε στο σημείο που ενώνεται με τον μυ είτε στο σημείο που ενώνεται με το οστό. Η πάθηση μπορεί να είναι ερεθισμός, τραυματιστμός, κάκωση, φθορά ή φλεγμονή
Αίτια και Συμπτώματα
Η τενοντίτιδα είναι μια ενοχλητική κατάσταση και μερικές φορές η αντιμετώπιση και η θεραπεία δεν είναι εύκολη. Παρουσιάζεται τόσο στα άνω άκρα όσο και στα κάτω άκρα.. Προφανώς, τα συμπτώματα της τενοντίτιδας ποικίλλουν ανάλογα με την περιοχή στην οποία εκδηλώνονται. Σε κάθε περίπτωση, οι τραυματισμένοι τένοντες προκαλούν πόνο κατά την κίνηση ή τη συμπίεση, ενώ ακόμα και μικρές κινήσεις μπορούν να προκαλέσουν έντονο πόνο.
Όσον αφορά την περιοχή στην οποία εντοπίζονται τα συμπτώματα, μερικά παραδείγματα σχετικά με τις πιο κοινές τενοντίτιδες είναι τα εξής
- Στην επικονδυλίτιδα ο πόνος εντοπίζεται στον αγκώνα.
- Στην περίπτωση που αφορά τον Αχίλλειο τένοντα ο πόνος εντοπίζεται στην περιοχή ακριβώς πάνω από τη φτέρνα.
- Στην περίπτωση φλεγμονής των προσαγωγών μυών ο πόνος εμφανίζεται στην εσωτερική πλευρά του μηρού.
- Αν η τενοντίτιδα αφορά τον επιγονατιδικό τένοντα ο πόνος εντοπίζεται ακριβώς κάτω από την επιγονατίδα.
- Σε περίπτωση φλεγμονής του πετάλου των στροφέων μυών, ο πόνος εντοπίζεται στον ώμο.
- Στην περίπτωση της τενοντοελυτρίτιδας του μακρού απαγωγού και του βραχέως εκτείνοντα τον αντίχειρα (σύνδρομο του De Quervain), ο πόνος εντοπίζεται στον καρπό από τη πλευρά του αντίχειρα και στη βάση του δακτύλου.
- Σε περίπτωση φλεγμονής των καμπτήρων τενόντων των δακτύλων είναι δυνατόν να παρουσιαστεί το φαινόμενο του εκτινασσόμενου δακτύλου.
Σε κάθε περίπτωση η κύρια αιτία της τενοντίτιδας είναι η μυϊκή υπερλειτουργία. Όταν ο μυς “δουλεύει” παραπάνω από τις δυνατότητές του, ο τένοντας κουράζεται και δημιουργείται φλεγμονή. Σ
Συνήθως, τα άτομα που ξεκινούν για πρώτη φορά ένα πρόγραμμα γυμναστικής ή αυξάνουν το επίπεδο των ασκήσεων τους απότομα αρχίζουν να εμφανίζουν συμπτώματα τενοντίτιδας. Ο τένοντας αδυνατεί να προσαρμοστεί στο νέο επίπεδο δραστηριότητας και αυτή η κατάχρηση οδηγεί με τη σειρά της σε φλεγμονή και τενοντίτιδα.
Η τενοντιτιδα εμφανίζεται συχνά στις μέρες μας κυρίως λόγω της εισβολής των ηλεκτρονικών υπολογιστών στη ζωή μας, αλλά και εξαιτίας της καθιστικής ζωής. Επιπλέον, με τα χρόνια, οι τένοντες χάνουν την ελαστικότητά τους κι αυτός είναι ένας επιβαρυντικός παράγοντας. Πρέπει επίσης να αναφέρουμε ως μια άλλη αιτία τενοντίτιδας την κακή κυκλοφορία του αίματος. Υπάρχουν εκατοντάδες τένοντες στο σώμα μας αλλά λίγοι από αυτούς τελικά μπορεί να δημιουργήσουν πρόβλημα.
Σε αυτούς τους τένοντες υπάρχουν κάποια σημεία όπου η αιμάτωση είναι φτωχότερη. Στο σημείο αυτό ο τένοντας είναι μπορεί να πάθει βλάβη ενώ η επούλωση είναι πιο δυσχερής. Λόγω της κακής κυκλοφορίας του αίματος ορισμένα άτομα μπορεί να έχουν μια προδιάθεση για τενοντίτιδα σε συγκεκριμένα σημεία. Πρέπει τέλος να αναφέρουμε ότι αιτία τενοντίτιδας μπορεί να είναι στην ύπαρξη κάποιας σοβαρής ασθένειας όπως είναι η ρευματοειδής αρθρίτιδα.
Θεραπεία
Οι τενοντίτιδες δε χρειάζονται ιδιαίτερες διαγνωστικές εξετάσεις για να διαγνωστούν. Ο γιατρός, με την κλινική εξέταση, μπορεί να δει τα σημάδια και τα συμπτώματα της τενοντίτιδας.
Τα βασικά χαρακτηριστικά της τενοντίτιδας είναι:
- Πόνος στην άρθρωση κατά τη διάρκεια της κίνησης, αλλά μερικές φορές ακόμα και με την απλή επαφή.
- Επιδείνωση του πόνου κατά τη διάρκεια της νύχτας.
- Περιορισμός της κίνησης.
- Oίδημα (πρήξιμο).
- Πάχυνση και σκλήρυνση του ελύτρου με αποτέλεσμα να εμποδίζεται η ολίσθηση του τένοντα και κατά συνέπεια να εμποδίζεται η κίνηση αλλά και να προκαλείται ένας χαρακτηριστικός ήχος.
- Μυϊκή αδυναμία που μπορεί να συνοδεύεται από μυϊκό σπασμό.
Ο στόχος της αντιμετώπισης της τενοντίτιδας είναι να αντιμετωπιστεί ο πόνος και να μειωθεί η φλεγμονή. Άρα λοιπόν οι τρόποι αντιμετώπισης είναι η ξεκούραση, ο πάγος, οι τοπικές αντιφλεγμονώδεις αλοιφές ή τα αντιφλεγμονώδη από το στόμα.
Η θεραπεία περιλαμβάνει:
- Διακοπή όλων των δραστηριοτήτων που συμμετέχει η συγκεκριμένη άρθρωση και ανάπαυση.
- Εφαρμογή πάγου και σε καμία περίπτωση ζεστού.
- Παυσίπονα και αντιφλεγμονώδη φάρμακα.
- Laser χαμηλής ισχύος στην οξεία φάση.
- Χρήση ανάλογου της πάσχουσας περιοχής κηδεμόνα περιορισμού της κίνησης, που προοδευτικά θα αφαιρείται ανάλογα με την μείωση των συμπτωμάτων.
- Προοδευτική κινητοποίηση της άρθρωσης (mobilization).
Το θετικό πάντως είναι πως στις περισσότερες περιπτώσεις κι εφόσον ακολουθηθούν με συνέπεια οι οδηγίες του θεράποντος ιατρού, οι τενοντίτιδες σε μικρό ή μεγαλύτερο χρονικό διάστημα υποχωρούν και δεν υποτροπιάζουν.