Οι επανειλημμένοι μικροτραυματισμοί, η ρευματοειδής αρθρίτιδα, αλλά και η υπέρ χρήση του χεριού είναι οι συνηθέστερες αιτίες που προκαλούν την πάθηση. Το σύνδρομο De Quervain εμφανίζεται συνήθως σε άτομα ηλικίας από 30 έως 50 ετών. Οι γυναίκες προσβάλλονται οκτώ με δέκα φορές συχνότερα από τους άνδρες. Πιθανώς να υπάρχει σχετική προδιάθεση σε άτομα που χρησιμοποιούν το χέρι τους σε συνεχή πλάγια κίνηση του καρπού, με ταυτόχρονη σύλληψη του αντίχειρα, όπως δακτυλογράφοι.Πρωταρχικό σύμπτωμα είναι ο πόνος του αντίχειρα στο ύψος του καρπού.
Τενοντοελυτρίτις De Quervain
Είναι δυνατόν να αρχίσει προοδευτικά με αντανάκλαση στον αντίχειρα και το αντιβράχιο ή ακόμα και να προκαλεί έγερση από τον ύπνο. Ο πόνος γίνεται εντονότερος με τη χρήση του αντίχειρα και κυρίως στο έντονο πιάσιμο, την πλάγια σύλληψη και στροφή, όπως, π.χ., στη χρήση του κλειδιού. Είναι δυνατόν επίσης να παρουσιαστεί ελαφρύ οίδημα στην κερκιδική πλευρά του καρπού και πιθανώς “αναπήδηση”, όταν κινείται ο αντίχειρας. Λόγω του πόνου και του οιδήματος, περιορίζεται η κίνηση του αντίχειρα. Εκτός από τον πόνο και το οίδημα, ο ασθενής παρουσιάζει πόνο όταν κάνει γροθιά το χέρι του, με τον αντίχειρα μέσα στην παλάμη να ακουμπά το μικρό του δάκτυλο.
Αυτό το τεστ είναι πιθανώς ελαφρώς επώδυνο σε πολλούς από εμάς, αλλά εντονότατα επώδυνο γι’ αυτούς που έχουν De Quervain. Ο θεράπων ιατρός σας θα προσπαθήσει κατ’ αρχάς να σταματήσει την εξέλιξη της νόσου με αντιφλεγμονώδη αγωγή για διάστημα τριών έως έξι εβδομάδων και ταυτόχρονη τοποθέτηση του χεριού σε νάρθηκα. Μερικές φορές εφαρμόζεται και τοπική έγχυση κορτιζόνης για τη μείωση της φλεγμονής. Εάν τα συμπτώματα επιμένουν, συνιστάται η χειρουργική θεραπεία.
Σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα
Οφείλεται σε έντονη και επαναλαμβανόμενη χρησιμοποίηση των χεριών, κυρίως σε κινήσεις κάμψεως του καρπού. Εμφανίζεται με μούδιασμα στα δάχτυλα, κυρίως στο δείκτη και το μέσο. Το μούδιασμα εμφανίζεται κυρίως τις πρώτες πρωινές ώρες και επηρεάζει την ποιότητα του ύπνου. Τα συμπτώματα αυτά υποχωρούν ή βελτιώνονται με την ανύψωση του χεριού και την άσκηση. Αντίστροφα, επιδεινώνονται όταν ο καρπός βρίσκεται σε κάμψη όπως στην οδήγηση, ή ακόμη και όταν διαβάζουμε εφημερίδα. Συχνά, εμφανίζεται πόνος κεντρικά του καρπού, στο αντιβράχιο και τον αγκώνα. Μερικές φορές ο πόνος επεκτείνεται μέχρι το βραχίονα και τον ώμο.
Ένας τρόπος θεραπείας είναι η χορήγηση μη στεροειδών αντιφλεγμονώδων φαρμάκων και η τοπική έγχυση κορτιζόνης που έχει θεαματικά αλλά προσωρινά αποτελέσματα. Η οριστική θεραπεία είναι με χειρουργική διάνοιξη. Γίνεται με τοπική αναισθησία και εγγυάται πλήρη αποκατάσταση. Για δύο εβδομάδες η τομή προστατεύεται αλλά το χέρι επιτρέπεται να χρησιμοποιείται. Η πλήρης δραστηριότητα επανέρχεται σε ένα μήνα, ενώ για τους πρώτους τρεις μήνες οι κοπιώδεις χειρονακτικές εργασίες είναι καλό ν’ αποφεύγονται.
Εκτεινασσόμενος δάκτυλος (Trigger finger)
O Εκτεινασσόμενος Δάκτυλος εμφανίζεται όταν περιορίζεται η κίνηση του τένοντα που ανοίγει και κλείνει το δάχτυλο, αναγκάζοντας το δάχτυλο να κλειδώσει ή να τινάζεται καθώς το δάχτυλο επεκτείνεται. Η αιτία δεν είναι πάντα γνωστή. O Εκτεινασσόμενος Δάκτυλος είναι πιο συχνός στις γυναίκες σε σχέση με τους άνδρες , συνήθως μεταξύ 40 έως 60 ετών και σε παθήσεις όπως ο διαβήτης και η ρευματοειδής αρθρίτιδα. Τα συμπτώματα αρχίζουν συνήθως χωρίς οποιοδήποτε τραυματισμό. Η ακαμψία και η σύλληψη τείνουν να είναι χειρότερες μετά από την αδράνεια, όπως όταν ξυπνάτε το πρωί. Συχνά, η μετακίνηση δάχτυλων χαλαρώνει με τη δραστηριότητα. Μερικές φορές, όταν απελευθερώνεται ο τένοντας , μπορεί να αισθανθείτε ότι το δάχτυλο εξαρθρώνεται.
Γάγγλια: Το γάγγλιο εμφανίζεται πιο συχνά στην ράχη του καρπού.
Εξορμά από μία κυστική εκφύλιση μέσα στη μάζα του θυλάκου ή του ινώδους ελύτρου. Η φουσκωμένη κύστη περιέχει ένα λαμπερό και γλοιώδες υγρό. Ο ασθενής , ο οποίος είναι συνήθως ένας νεαρός ενήλικας , παρουσιάζεται με μία ανώδυνη διόγκωση αν και μερικές φορές υπάρχει κάποιο άλγος. Η διόγκωση είναι σαφώς περιγεγραμμένη, κυστική και όχι ευαίσθητη. Η ραχιαία επιφάνεια του καρπού είναι πιο συχνή εντόπιση ,αλλά η ανάπτυξη ενός παλαμιαίου γαγγλίου μπορεί να δημιουργήσει πίεση σε ένα νεύρο και να προκαλέσει αδυναμία. Θεραπεία συνήθως δεν χρειάζεται. Η διόγκωση τις περισσότερες φορές εξαφανίζεται από μόνη της. Εάν δημιουργεί ενόχληση και φυσικά όταν δημιουργεί πιεστικά φαινόμενα σε κάποιο νεύρο, τότε απαιτείται η χειρουργική αφαίρεση. Ακόμη όμως και μετά το χειρουργείο μερικές φορές υποτροπιάζει. Δεν είναι εύκολο να βεβαιωθεί κανείς ότι έχει γίνει πλήρης αφαίρεση κάθε ιστού του γαγγλίου.
Σε σοβαρές περιπτώσεις, το δάχτυλο δεν μπορεί να ισιώσει , ακόμη και με βοήθεια ενώ συχνά περισσότερα του ενός δάκτυλα είναι προσβεβλημένα. Τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να ανακουφίσουν τον πόνο. Οι νάρθηκες χρησιμοποιούνται μερικές φορές για να στηρίξουν το δάχτυλο. Ο ιατρός μπορεί να επιλέξει να εγχύσει κορτικοστεροειδή. Μερικές φορές, η βελτίωση μπορεί να είναι προσωρινή και μπορεί να απαιτηθούν περισσότερες από μία εγχύσεις. Οι εγχύσεις είναι λιγότερο πιθανό να παρέχουν μόνιμη ανακούφιση όταν το πρόβλημα υφίσταται για μεγάλο χρονικό διάστημα, ή εάν υπάρχει ένα σχετικό ιατρικό πρόβλημα όπως ο διαβήτης.
Η απόφαση αν θα πραγματοποιηθεί μια χειρουργική επέμβαση είναι προσωπική, βασισμένη στο πόσο έντονα είναι τα συμπτώματα. Εάν το δάχτυλο είναι κολλημένο σε μια συγκεκριμένη θέση, η χειρουργική επέμβαση μπορεί να συστηθεί για να αποτρέψει τη μόνιμη αγκύλωση. Ο στόχος της χειρουργικής επέμβασης είναι να διευρυνθεί το άνοιγμα της σήραγγας έτσι ώστε ο τένοντας να μπορεί να γλιστρήσει μέσω αυτής ευκολότερα. Η χειρουργική επέμβαση εκτελείται μέσω μίας μικρής τομής στη παλάμη. Τα δάκτυλα μπορούν να κινηθούν και να χρησιμοποιηθούν αμέσως μετά από τη χειρουργική επέμβαση.