Έξω επικονδυλίτιδα αγκώνα (Tennis elbow)
Η πάθηση αυτή αν και παραπέμπει σε ανθρώπους που ασχολούνται με το tennis, μπορεί να εμφανιστεί σε οποιονδήποτε μετά από έντονη ή/και επαναλαμβανόμενη χρήση των χεριών του. Συνήθεις δραστηριότητες αποτελούν χειρονακτικές εργασίες όπως το κλάδεμα, το βάψιμο ενός τοίχου, η δακτυλογράφηση, η κομμωτική, σπορ που χρησιμοποιούν ρακέτα, αθλητές ρίψεων ή ακόμα και η χρήση μουσικών οργάνων όπως το βιολί. Εμφάνίζεται περίπου στο 5% του γενικού πληθυσμού δηλαδή 1 στους 20 και κυρίως σε ηλικίες 40 – 50 ετών.
Ειναι σημαντικό, άνθρωποι που χρησιμοποιούν εντατικά τα χέρια τους σε αυτές τις δραστηριότητες να γνωρίζουν την σημασία της λεπτομέρειας. Μια λάθος τεχνική, οι σφιχτές χορδές ή το μη κατάλληλο μέγεθος της λαβής μιας ρακέτας, ο κακός σχεδιασμός ενός εργαλείου, αποτελούν λεπτόμερειες που εξαιτίας της επανάληψης λειτουργούν αρθροιστικά προκαλώντας προβλήματα.
Η έξω επικονδυλίτιδα προκαλεί έντονο πόνο στην εξωτερική πλευρά του αγκώνα. Ο πόνος στον αγκώναείναι συνεχής ή εμφανίζεται κατα τις καθημερινές δραστηριότητες (όταν για παράδειγμα πιάνουμε ένα στυλό, περιστρέφουμε το πόμολο της πόρτας ή ξεβιδώνουμε το πώμα ενός δοχείου).
Από το εξωτερικό σημείο του αγκώνα που εντοπίζεται ο πόνος (επικόνδυλος) ξεκινούν – εκφύονται μύες που κινούν τον αγκώνα, τον καρπό και τα δάχτυλα. Η υπέχρηση αυτών των μυών λόγω μιας έντονης χειρονακτικής δραστηριότητας σε συνδυασμό με την φυσιολογική φθορά με την πάροδο του χρόνου μπορει να προκαλέσει μικροτραυματισμούς στο σημείο που συνδέονται οι μύες με το οστό. Αυτό δημιουργεί χρόνια φλεγμονή (επικονδυλίτιδα) και έντονο πόνο περιορίζοντας την καθημερινή δραστηριότητα. Η διάγνωση είναι κλινική και σπανίως χρειάζονται ειδικές εξετάσεις.
Τις δύο πιο σύγχρονες θεραπείες της επικονδυλίτιδας αποτελούν:
η εφαρμογή ασκήσεων έκκεντρης μυικής συστολής οι οποίες εμφανίζουν εξαιρετικά αποτελέσματα (ποσοστό επιτυχίας 70%)
η θεραπεία της τοπικής έγχυσης αυτόλογων βιολογικών παραγόντων – PRP (platelet rich plasma) – (ποσοστό επιτυχίας 75%). Το PRP απομονώνεται από το αίμα του ίδιου του ασθενούς, ενεργοποιείται με ειδική μέθοδο και εγχύεται τοπικά. Η θεραπεία εφαρμόζεται δύο με τρεις φορές για βέλτιστα αποτελέσματα ενώ δεν υπάρχουν επιπλοκές λόγω του ότι το υλικό προέρχεται απο το αίμα του ασθενούς.
Έσω επικονδυλίτιδα αγκώνα (Golfer’s elbow)
Αντίστοιχη πάθηση με την έξω επικονδυλίτιδα αγκώνα. Ο πόνος στον αγκώνα βρίσκεται στην έσω επιφάνεια του αγκώνα, είναι 5 φορές πιο σπάνια και δεν προσβάλει μόνο τους παίχτες του Golf αλλά οποιονδήποτε με επαναλαμβανόμενη και έντονη χρήση των χεριών του.
Και σε αυτή την περίπτωση, το χρονοδιάγραμμα και η θεραπεία της νόσου είναι αντίστοιχα της έξω επικονδυλίτιδας.
Ωλένια νευρίτιδα
Το ωλένιο νεύρο είναι υπεύθυνο για την κίνηση ορισμένων μικρών μυών του χεριού – λεπτές κινήσεις – καθώς και για την αίσθηση της αφής στο 4ο και 5ο δάκτυλο. Η ιδιαιτερότητα του είναι ότι περνώντας απο την έσω και πίσω επιφάνεια του αγκώνα βρίσκεται σχετικά επιφανειακά καλυπτόμενο μόνο από έναν μαλακό ιστό που σχηματίζει ένα τούνελ.
Στο σημείο αυτό, το νεύρο είναι δυνατόν να πιεστεί, να ερεθιστεί και να προκαλεί επίμονα προβλήματα τόσο στον αγκώνα όσο και στο χέρι – αρχικά περίεργη αίσθηση νυγμού καρφίτσας, ηλεκτρικές ώσεις, πόνο, μειωμένο αίσθημα αφής στα δάχτυλα, μούδιασμα και αν εξελιχθεί αδυναμία στους μύες του χεριού. Οι λόγοι που προκαλούν την κατάσταση αυτή είναι πολλοί με συνηθέστερο την παρατεταμένη κάμψη του αγκώνα κατά την διάρκεια του ύπνου ή όταν στηριζόμαστε συνέχως στους αγκώνες. Υπάρχουν ωστόσο και άλλοι λόγοι που τελικά ερεθίζουν το νεύρο πυροδοτώντας τα συμπτώματα.
Αρχικά η θεραπεια μπορεί να είναι συντηρητική με τροποποίηση της δραστηριότητας, φυσιοθεραπεία και αντιφλεγμονώδη. Σε επίμονες καταστάσεις προτείνεται η χειρουργική αποσυμπίεση του νεύρου η οποία είναι μια γρήγορη και ασφαλής επέμβαση κατι σαν το γνωστό σε όλους σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα.
Ρήξη του τένοντα του δικεφάλου μυός
Ο μυς του δικεφάλου βρίσκεται στην πρόσθια επιφάνεια του βραχίονα. Ο μυς αυτός καταλήγει με έναν ισχυρό τένοντα στον αγκώνα και συγκεκριμένα στο οστό της κερκίδας. Ο τένοντας αυτός είναι δυνατόν να σπάσει με μία πολύ ισχυρή σύσπαση του μυός προκαλώντας έντονο πόνο στον αγκώνα.
Συμβαίνει συνήθως σε άνδρες άνω των 35 ετών, αθλητές που σηκώνουν βάρη, bodybuilders ή σε ανθρώπους με βαριά χειρωνακτική εργασία.Μετά την ρήξη, παραμένει ο πόνος και το οίδημα ενώ ο μυς του δικεφάλου εμφανίζει μία μη φυσιολογική διόγκωση.
Η ρήξη του τένοντα μπορεί να προκαλέσει 15-20% μείωση της δύναμης κάμψης του αγκώνα και 20% μείωση της δύναμης υπτιασμού του αντιβραχίου. Για το λόγο αυτό προτείνεται είτε συντηρητική αντιμετώπιση με φαρμακευτική αγωγή και φυσικοθεραπεία, είτε Χειρουργική αποκατάσταση της βλάβης για πιο άμεση και γρήγορη επίλυση . Αν υπάρξει όμως καθυστέρηση του χειρουργείου ο τένοντας δεν δύναται να ανευρεθεί εύκολα ή να καθηλωθεί στην ανατομική του θέση λόγω των μετατραυματικών αλλοιώσεων της περιοχής και της ρίκνωσης του μυός. Στην περίπτωση αυτή θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί μόσχευμα για να καλυφθεί το κενό.
Κατάγματα αγκώνα
Τα κατάγματα του αγκώνα παρουσιάζονται σε όλες τις ηλικίες. Σε μεγαλύτερης ηλικίας ασθενείς που πάσχουν από οστεοπόρωση και σε νεότερους ως αποτέλεσμα τραυματισμού υψηλής ενέργειας. Πολλά από αυτά αντιμετωπίζονται με ειδικούς νάρθηκες ακινητοποίησης, ενώ αν διαπιστωθεί με ακτινογραφία και αξονική τομογραφία μη αποδεκτή παρεκτόπιση του κατάγματος προτείνεται η χειρουργική αντιμετώπιση.
Σκοπός του χειρουργείου είναι να αναταχθεί και να σταθεροποιηθεί το κάταγμα σε μια όσο το δυνατόν περισσότερο ανατομική θέση, εξασφαλίζοντας την λειτουργική αποκατάσταση μετά την φυσιολογική διαδικασία της πόρωσης. Επιπλέον, η ασφαλής σταθεροποίηση του κατάγματος επιταχύνει την έναρξη της κινησιοθεραπείας διατηρώντας ένα καλό εύρος κίνησης της άρθρωσης.
Σε μεγαλύτερης ηλικίας ασθενείς με συντριπτικά κατάγματα την οριστική λύση δίνει η Αρθροπλαστική, αν δεν ειναι δυνατή εκείνη η οστεοσύνθεση η οποία θα εξασφαλίσει ενα αποδεκτό λειτουργικά αποτέλεσμα.
Η χειρουργική διάνοιξη κρίνεται απαραίτητη όταν παρουσιάζεται σύνδρομο πίεσης του κερκιδικού νεύρου.